Dayê Rojek Tê (Anne Bir Gün gelecek) – Bekir Avcı

Tüm annelerin Anneler Günü kutlu olsun,ama CUMARTESİ ANNELERİNİN'ki defalarca kutlu olsun.




Anneler ve çocukları masumdur, savaş ve ölüm öyle olmasa da. Ben bugünü barış için çırpınan, yakaran ve yerlerde sürüklenen annelere adıyorum. Onlara da çocukları gibi sesleniyorum:”Daye rojek tê!”



Ez heyran lê lê ez qurban dayê, rojek tê. Bê xem, bê şer, welat azad rojek tê. Rojek ronahî, rojek bi şahî rojek tê. Bê xem, bê şer, welat azad rojek tê.

(Canım annem, kurbanın olayım anne, bir gün gelecek. Gamsız, savaşsız, özgür vatan bir gün gelecek. Aydınlık bir gün, mutlu bir gün gelecek. Gamsız, savaşsız, özgür vatan bir gün gelecek.)

Şarkıda böyle sesleniyor çocuk annesine, “bir gün gelecek” diyor. “Savaşsız, özgür bir vatan bir gün gelecek.”
Bugün anneler günüymüş. Çocuklarının, “ bir gün gelecek,” şiarına kucak açmış binlerce annenin gözü yaşlı günü. Barış için kurdukları çadırlara bombalar yağan, beyaz leçekleri kana bulanan, yüzlerindeki çizgilerden sadece acı okunan, çocuğuna hasret annelerin günü.

Sahi bugün onların günü mü?

Çocuklarının sesi yerine devletin savaş çığlıklarını duyan, onların kokusu yerine hükümetin ağız kokusunu çeken, kucağında çocuklarını değil de gaz bombalarını taşıyan annelerin günü mü bugün?

Bugün, hayatı yukarıdaki şarkının sözleri gibi paranteze alınmış, yaşamı yaktığı ağıtlara dönmüş binlerce annenin günüdür. Bugün, günleri hesaplamaktan bitap düşmüş annelerin, sıradan bir ağıt günüdür.

“Bir gün kaç haftadır
Ve bir ay kaç yıl baktın mı?” diye sorar Neruda, günlerin ve ayların hesabını. Çocuklarının “bir gün gelecek,” sözüne sabır ve umutla bel bağlayan annelerin de sorduğu gibi.

Bugün, çocuğunu her kaybeden annenin ağıt günü, kederli ve hüzünlü zamanıdır. Bugün, barışa aç annelerin, onlar üzerinden rant sağlamaya çalışan alçaklara “bir gün bunların hesabını vereceksiniz,” dedikleri gündür. Bugün, annelerin beddualarının katil devletin üzerine çullandığı lanetli bir gündür.

Anneler ve çocukları masumdur, savaş ve ölüm öyle olmasa da. Ben bugünü barış için çırpınan, yakaran ve yerlerde sürüklenen annelere adıyorum. Onlara çocukları gibi sesleniyorum:”Daye rojek tê!”
“İçinde yüzerek hayata akışkanlaştığım rahimde olsam yeniden.
Şimdi beyaz bir gemide..
Seninle..
Yine su olsak.
Yine hafif bir rüzgar…” (şilan)

Kaynak :  jiyan.org